Question

Podopieczna lat 74, chwiejna emocjonalnie, izoluje się od sąsiadów i rodziny. Zamieszkuje sama w domu jednorodzinnym na wsi. W budynku są wszystkie udogodnienia media, pełen węzeł sanitarny z wanną. Choruje na nadciśnienie tętnicze. Ma zniekształcone stawy rąk, kręgosłupa i kolan. Rozpoznano u niej cukrzycę typu 2 i nadciśnienie tętnicze. Występuje okresowo nietrzymanie moczu i stolca. Od 55 lat wypala po paczce papierosów dziennie. Męczy się bardzo szybko przy najmniejszym wysiłku. Ma problemy z samoobsługą ze względu na nadwagę olbrzymią. Nie opuszcza domu samodzielnie. Lekarz rodzinny przybywa do podopiecznej na wezwanie z wizytą domową. Jest matką 5-ciorga dorosłych dzieci, z których żadne nie pracuje i nie mieszka w pobliżu. Aktualnie w okresie zaostrzenia problemów natury oddechowej. Zastała przyjęta w wyniku powikłań pogrypowych na oddział pulmonologiczny.

Answer 1

Rozumiem że pacjentka w tym momencie znajduje się pod opieką personelu medycznego szpitala. Jest duże prawdopodobieństwo że jej zachowanie - izolacja, wycofanie z życia społecznego - są spowodowane rozwijającą się demencją starczą. Każda infekcja występująca u ludzi starszych jeszcze pogarsza ich kontakt ze społeczeństwem i sprawia że są oni bardziej zdezorientowani. Trudno tutaj w kilku słowach opisać jakie powinno być dalsze postępowanie opiekuna medycznego. Wiele zależy od tego jak często może do niej przychodzić i ile czasu jej poświęcić. Warto zmobilizować w takiej sytuacji przede wszystkim rodzinę chorej i uświadomić im że pomoc powinna tutaj mieć charakter wielowymiarowy - medyczna, psychologiczna, społeczna. Szczególnie należy otoczyć taką osobę opieką tuż po wyjściu ze szpitala kiedy będzie musiała na nowo przystosować się do swoich warunków życiowych i może być narażona na nawrót dolegliwości pulmonologicznych.